Hoe ik even Tyler Durden was

Als je deze naam niets zegt, stop met lezen en zet Fight Club aan.

In 2014 leek het me leuk om een eigen webshop te starten als sideproject. Eerder had ik al een shop gehad in kaarsen en een shop in woonaccessoires.

Beide kreeg ik niet van de grond. Te weinig marge, te hoge investering in voorraad.

Dit keer moest het anders. Slimmer.

Ik startte met een lijst voorwaarden. Dit was:
👉🏻 Minimaal 80% marge, ofwel inkoop moest x5 kunnen.
👉🏻 Geen pakketten, alleen brievenbuspost
👉🏻 Onafhankelijkheid van leverancier
👉🏻 Eigen merk
👉🏻 Iets duurzaams

Daarna forceerde ik mezelf een lijst van 100 ideeën te maken voor producten (misschien een leuke post voor later). Uit de shortlist kwam het antwoord…

Zeep.

Voldeed aan alle voorwaarden.

We maakten de zeep thuis. Biologische ingrediënten. Paar dagen rijpen. Snijden. Op de foto, in de shop en op Etsy. Het merk en de shop heette Evarita.

Ik was Tyler Durden, die zijn eigen zeep maakte.

Maar dan niet van mensenvet.

De shop liep goed. De zeep ging de hele wereld over (briefpost for the win). Toen mijn vriendin ging studeren trokken we in 2016 de stekker eruit – niet te combineren.

Voor ondernemers in spé mocht in 2016 bij de Hanzehogeschool een presentatie over de shop geven. Ik titelde hem “Mijn webshop van 1m²”.

Een IKEA kast van 250cm hoog was voldoende om 1.000 zepen in op te slaan.

Vind het wel een mooi verhaal.