Waarom zijn we nooit tevreden?
Iedereen wil altijd meer.
Volgend jaar meer omzet
Mijn side-projects laten groeien naar €2.000 per maand
Mijn uurtarief met €10 verhogen
Zelden spreek ik iemand die als doel heeft “ik zie het wel”
Evolutionair zit er een voordeel in ambitieus zijn. Het levert status en aanzien op, wat je een goede plek in je samenleving geeft. Ook zorgt ambitie voor eten en comfort voor jou en je naasten.
Logisch dat ambitie dus in ons zit geprogrammeerd.
Toch. Als we iets bereiken, stellen we direct een nieuw hoger doel. Waarom is dat dan? Waarom het doel van vorig jaar nu ineens niet meer voldoende?
Er is een theorie die zegt dat we een bepaald niveau van geluk hebben. Onze “baseline”. Halen we een doel, zijn we heel even extra blij, maar na een paar tellen vallen we weer terug op onze baseline.
Het gevolg?
We stellen een hoger doel. Want we streven naar meer geluk. En we koppelen onze behaalde doelen aan meer geluk. De meest praktische manier om een hoger doel te stellen is dat met concrete cijfers te doen. Meer omzet. Hoger uurtarief. Meer uren.
De theorie heet “Hedonic Adaptation”
Deze theorie concludeert ook dat er door zulke doelen na te jagen geen permanente verhoging in geluk wordt bereikt.
Wil je duurzaam je mate van geluk verhogen? Dan kun je beter werken aan het verhogen van je baseline van geluk.
Misschien moet je dan niet focussen op een extreem hoog omzetdoel.
Misschien kun je beter focussen op het maximaliseren van de tijd dat je besteed aan iets dat je intrinsiek motiveert.
Misschien niet meer uren maken.
Misschien meer tijd met vrienden en familie doorbrengen.
Misschien niet 80 dingen tegelijk doen, omdat dit moet volgens je targets.
Misschien focussen op één ding.
De eerste acht jaar van mijn freelanceschap werkte ik met “externe targets”. Aantal klanten. Omzet. De laatste twee jaar heb ik dat losgelaten. Ik focus me nu meer op minder stress, meer tijd aan leuke projecten besteden en nieuwe dingen leren.
Mijn baseline van geluk ligt nu ook iets hoger.
Wat me sowieso gelukkig maakt is dat ik de vrijheid heb om “softe” doelen te stellen. En inzichten als deze te leren. Dit is waarom ik ben gaan freelancen tien jaar geleden. Vrijheid. Eigen keuzes. Mijn persoonlijke ambities najagen. Hoe ik dat heb gedaan en jij dat ook doet lees je in mijn boek.
